آهنگساز: مهدی جلالی
زمان: شنبه 20 مهرماه 1381 تالار حرکت

فهرست قطعات:
قصه ی اول (انتظار) آواز ابوعطا
1. فراق
2. انتظار
3. دیدار
4. گمشده
5. حكایت
تنفس
قسمت دوم:
قصه ی دوم (مارال) آواز بیات اصفهان
1. دشت سرسبز
2. مارال
3. رقص عشق
4. غرور
5. مرگ دشت
6. جستجو
7. شور زندگی
نوازندگان:
تار: سید محمد ذولنوری
تمبک: حامد زند كریمخانی
عود: محمد زند كریمخانی
تار باس: امیر حسین رسولزاده
دیوان :محمد امید سراج الدینی
نی: سیروان متوسل
سنتور: ایمان عبدی
کمانچه: رامین نظر آقایی و مهیار نجفی
سه تار: مهرداد خلج
سازهای کوبه ای غربی: بهروز رحمانی
دف : سید حمید شیرازی
سه تار و سرپرست گروه: مهدی جلالی

گروه موسیقی یارآوا:
مدیر گروه: مهدی جلالی
مدیر هنری: ابراهیم الهیاری
پوستر: علیرضا تیموری
بروشور: سوده امامی
تصویربردار: علی قانعی
كمیته ی اجرایی: مارال عباسی، بیتا جلالی، پیمان محمدی نسب، فرشاد صمدیان، مسعود شهنازی، علیرضا حسین پور، غزاله حسین پور، امیرفوق، محسن ماهرویان

کنسرت مارال نخستین کنسرت رسمی گروه موسیقی یارآوا بوده که به موسیقی بی کلام ایرانی اختصاص داشته است. تجربه ی دشواری که در آن دوره، گروه به سختی با آن دست و پنجه نرم می کرد. همه ی مخاطبین موسیقی ایرانی (سنتی) در برخورد اول پس از شنیدن خبر اجرای یک کنسرت، سراغ خواننده ی آن را می گرفتند. قصد آهنگساز نیز از اجرای چنین برنامه ای، اجتناب از ترویج فرهنگ خواننده سالاری و فعالیت در زمینه ای بود (موسیقی بی کلام) که کمتر به آن توجه شده است. مدیر گروه برای اولین بار طعم سرگردانی در راهروهای مرکز موسیقی را می چشید.

مجوز این کنسرت با تاخیر زیادی داده شد و مجوز تصویر برداری از برنامه نیز چند ساعت قبل از اجرای برنامه صادر شد. مهدی جلالی به دنبال فرم تازه ای می گشت که خارج از بحث فرم های متداول و موجود در موسیقی ایرانی مانند پیش درآمد، رنگ، قطعه ی ضربی، چهار مضراب، تصنیف و ... و با استفاده از مجموع این فرم ها به فرمی کلی تر که فرم های پیشین، زیر مجموعه ای از آن باشند دست یابد. وی با الهام از باله ی کلاسیک، (بخش موسیقایی این فرم ها و نه بخش های نمایشی)، به فرمی دست یافت که آن را قصه نامید.

به عنوان مثال قصه ی مارال از فرم هایی مثل پیش درآمد (دشت سرسبز)، قطعه ی ضربی (مارال) چهار مضراب (غرور)، تصنیف (مرگ دشت) رنگ (شور زندگی ) و ... تشکیل شده است. قصه های جلالی دارای محتوایی داستان گونه هستند که معمولا بر اساس داستانی منظوم از خود آهنگساز، به رشته ی تحریر درآمدند. این مجموعه قطعات فارغ از بحث داستان اصلی، می توانند برای هر مخاطبی با هر دیدی، داستانی جدید در بطن خویش خلق کنند و فارغ از بحث داستان گونه ی آن، هر کدام از قطعات حتی به صورت مجزا نیز می توانند معنای دیگری را در ذهن بوحود آورند و یا حتی هیچ چیزی را توصیف نکنند.

مهدی جلالی تا به امروز سه قصه نوشته است. قصه ی اول (انتظار) قصه ی دوم (مارال) و قصه ی سوم (شوریده). قطعات این کنسرت (مارال و انتظار) در قالب دو کتاب تنظیم شده برای سه تار در همان زمان به چاپ رسیدند. نقدی از زبان امیر حسین رسولزاده در مورد این دو کتاب با عنوان "مارال و انتظار، احساسی قوی و اندیشه‌ای نو" را در سایت اختصاصی مهدی جلالی می توانید مشاهده کنید. همچنین نقدی بر مجموعه ی قطعات مارال (قصه ی دوم) به قلم رسولزاده در بخش مقالات با عنوان " باز نمون واژگانی آهنگ ها" در دسترس قرار دارد.